|
|
|
|
|
|
|
|
Historia
Parafii Rzymsko Katolickiej p.w. Św. Jakuba Apostoła
w Budziszewku
Pierwsza
wzmianka o kościele św. Jakuba Ap. pochodzi z 1423 r., choć został wzniesiony
przez Budziszewskich już w XIV w. W 1440 r. plebanem był Hanko, a rok później
Piotr.
Przy kościele założono szkołę parafialną, wymienianą w źródłach od 1515 r.
Kościół posiadający od 1639 r. swoich plebanów, około 1645 r. został z
niewiadomej przyczyny przekazany pod zarząd plebanów w Skokach, bez
odpowiedniego dekretu władz kościelnych na ich połączenie. Stan taki utrzymał
się aż do 1958 r kiedy to ponownie ustanowiono parafię św. Jakuba w
Budziszewku.
Najstarszy kościół drewniany przetrwał aż do polowy XVIII w. Był już wtedy w
bardzo złym w stanie technicznym (zerwana część dachu, uszkodzona ściana) i dla
tego przestano odprawiać w nim nabożeństwa. W 1755 r. ówczesny dziedzic
Budziszewka - Władysław Tomicki, męczennik poznański, wystawił nowy kościół
drewniany tego samego wezwania, który został także afiliowany do parafii w
Skokach. Przetrwał on do naszych czasów. Staraniem Stanisława Łubieńskiego
kościól w 1871 r. został odnowiony. Siedem lat później odebrał świątynię
katolikom dziedzic von Tresow i przeznaczył do nabożeństw w obrządku
ewangelickim. Na mocy wyroku sądowego przywrócono katolikom, a w 1905 r. na
nowo poświęcono.
Obecny kościół pw. Św. Jakuba został usytuowany na niewielkim wzniesieniu z
zachodniej wsi, w pobliżu skrzyżowania dróg. Pierwotnie drewniany o konstrukcji
zrębowej, od 1960 r., po przebudowie, częściowo konstrukcji żelaznej.
Orientowany, jednonawowy z transeptem i nieco węższym prezbiterium zamkniętym
trójbocznie. Od północy i południa ulokowane zostały małe zakrystie. Przy nawie
od zachodu znajduje się wieża. Wejście do kościoła na osi fasady. Dachy
dwuspadowe kryte blachą miedzianą. Ośmioboczna wieżyczka
z sygnaturką jest zwieńczona baniastym hełmem.
Do cenniejszych elementów
wyposażenia kościoła należą:
·
ołtarz główny, barokowy po
połowie XVIII w. z rzeźbami św. Wawrzyńca i św. Stanisława oraz obrazami Matki
Boskiej z Dzieciątkiem i św. Jakubem zwieńczeniu;
·
ołtarz boczny
(prawy),
rokokowy z trzeciej ćwierci XVIII w. z Chrystusem Ukrzyżowanym, obok rzeźby NMP
i św. Marii Magdaleny;
·
ołtarz boczny
(lewy),
rokokowy podobnie datowany, z obrazem św. Katarzyny, figurami św. Katarzyny i
nieznanej zakonnicy, w zwieńczeniu obraz św. Antoniego z Dzieciątkiem.
·
Przy
transepcie obraz św. Józefa. Ponadto: chrzcielnica alabastrowa,
zwieńczona nakryciem w kształcie korony z krzyżem (XVIII w); dwa konfesjonały z
trzeciej ćwierci XVIII w.;
organy z 1905 r.;
Krzyż ołtarzowy, klasyczny z pierwszej połowy XIX w.; kielich mszalny, srebrny,
pozłacany z przełomu XIX XX w.; dwa lichtarze mosiężne z 1718 r.; obraz
Chrystusa Ukrzyżowanego ze św. Marią Magdaleną, barokowo-ludowy z przełomu
XVIII i XIX w.
Kościół restaurowano w latach: 1871, 1905, 1960, natomiast renowację elementów
wyposażenia przeprowadzono w 1981 - 1982 r. W 1960 r. m.in. położono nowe
stropy, powiększono kryptę i wymieniono konstrukcję zrębową ścian z drewnianej
na żelazną. Na terenie przykościelnym znajdują się płyty nagrobne z piaskowca.
Franciszka i Józefa Łubieńskich oraz Konstancji z Bojanowskich Łubieńskiej
Wodpolowej, przeniesione tam w 1981 r. z krypty kościelnej
Na północ od kościoła ustawiono w 1888 r. figurę Matki Boskiej. Przy wejściu do
kościoła rośnie pomnikowy jesion wyniosły.
Plebania z 1905 r. (pierwotnie pastorówka) o ciekawej modernistycznej
sylwetce zlokalizowana na krawędzi parku.
Cmentarz ogrodzony (zwieziona cegła z rozbiórki i podmurowany płot). W
kwietniu 1993 roku następuje odnowienie cmentarza - otynkowano płot.
Kaplica w Studzieńcu
Copyright
2007 Maciej Marcinkowski